Պարտվածներն ու դավաճանները դատում են հաղթողներին ու իրավ հայրենասերներին:
Ակնհայտ թրքաբարոները՝ հոգեբանությամբ ու գործելակերպով, թուրք են կոչում հայի իրենց արժանապատվությանը տեր կանգնողներին:
Պետական ու ազգային արժեքները ոտնահարողներն ու նսեմացնողները մեղսակցություն են վերագրում այդ արժեքները ստեղծողներին և պաշտպանողներին:
Անուղղելի տգետներն ու այլասերվածները… դե, ինքներդ գիտեք, թե ինչ են անում սովորաբար տգետներն ու այլասերվածները:
Սա այսօրվա Հայաստանն է, որ նման է գլխիվայր շրջված նավի: Բայց երկիրը այդպիսի ողբերգական դիմանկարով չէ հանդես գալիս միայն հեռուստաեթերներում ու համացանցում, այն նաև իրական միջավայրում է՝ հաստատություններում, սպասարկման կետերում, ուղղակի փողոցում և այլուր: Մի անծանոթ լածիրակ, օրինակ, առանց չնչին իսկ առիթի ու կաշկանդվածության, կարող է հանկարծ ներսի մաղձը թափել քո դիմաց՝ վիրավորելով արցախցիներին կամ մեր ազգային գործիչներին:
Պարզապես անծանոթ մի լածիրակ, որոնց նմանները, ցավոք, դեռ շատ են և որոնք լկտիանում են՝ ոգեշնչվելով անառակ իշխանության վարք ու բարքից:
Հայաստանը փոքր ու դեռևս հետամնաց երկիր է, բնակչության մի զգալի մասը շարունակում է բնազդային կախվածություն ունենալ իշխանությունից. ոչ միայն հեշտորեն քվեարկում է նրա օգտին, այլև կրկնում է նրա ողջ «երգացանկը»:
Ահա ինչու չափազանց հրատապ է ներկա իշխանություններից շուտափույթ ազատվելը. այդպիսով՝ ոչ միայն երկիրը կփրկվի կործանումից, դեպի ուր ծրագրված ու չիմացորեն ներքաշում են նրանք, այլև կփրկվեն բազմաթիվ մեր հայրենակիցները՝ այլասերումից ու ազգադավությունից:
Ապագա չի կարող ունենալ այն երկիրը, որի քաղաքացիների մի ստվար զանգված ամեն օր զբաղված է այդ երկրի ոգեղեն, նյութական ու բարոյական հիմքերի քայքայմամբ:
Հրանտ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ